Oratio Sacerdotis ante Missam
Indulgentia trium annorum pro qualibet ex sequentibus orationibus, si in die assignata recitetur. Pius Pp. XI, 3 Octobris 1936.
Die Dominica
SUMME Sacérdos et vere Póntifex, qui te obtulísti Deo Patri hóstiam puram et immaculátam in ara crucis pro nobis míseris peccatóribus, qui dedísti nobis carnem tuam ad manducándum et sánguinem tuum ad bibéndum, et posuísti mystérium istud in virtúte Spíritus Sancti tui, dicens: Haec quotiescúmque fecéritis in mei memóriam faciétis, rogo per sánguinem tuum pretiósum, magnum salútis nostrae prétium, rogo per hanc miram et inenarrábilem caritátem, qua nos míseros et indígnos sic amáre dignátus es, ut laváres nos a peccátis nostris in sánguine tuo. Doce me indígnum servum tuum, quem inter cétera dona tua étiam ad offícium sacerdotále vocáre dignátus es, nullis meis méritis, sed sola dignatióne misericórdiae tuae ; doce me, quaeso, per Spíritum Sanctum tuum tantum tractáre mystérium ea reveréntia et honóre, ea devotióne et timóre, quibus opórtet et decet. Fac me per grátiam tuam semper illud de tanto mystério crédere et intellígere, sentíre et fírmiter retinére, dícere et cogitáre quod tibi placet et éxpedit ánimae meae. Intret Spíritus tuus bonus in cor meum, qui sonet ibi sine sono et sine strépitu verbórum ; loquátur omnem veritátem tantórum mysteriórum. Profúnda quippe sunt nimis et sacro tecta velámine. Propter magnam cleméntiam tuam concéde mihi Missárum solémnia puro corde et munda mente celebráre. Líbera cor meum ab immúndis et nefándis, vanis et nóxiis cogitatiónibus. Muni me beatórum Angelórum pia et fida custódia atque fortíssima tutéla, ut hostes ómnium bonórum confúsi discédant. Per virtútem tanti mystérii, et per manum sancti Angeli tui, repélle a me et a cunctis servis tuis duríssimum spíritum supérbiae et cenodóxiae, invídiae et blasphémiae, fornicatiónis et immundítiae, dubietátis et diffidéntiae. Confundántur qui nos persequúntur, péreant illi qui qui pérdere cuncta festínant.
Feria Secunda
REX vírginum, amátor castitátis et integritátis, Deus, caelésti rore benedictiónis tuae exstíngue in córpore meo totum fontem ardéntis libídinis, ut máneat in me tenor totíus castitátis córporis et ánimae. Mortífica in membris meis carnis stímulos omnésque libidinósas commotiónes, et da mihi veram et perpétuam castitátem, cum céteris bonis tuis, quae tibi placent in veritáte ; ut sacrifícium laudis casto córpore et mundo corde quotídie váleam tibi offérre. Quanta enim cordis contritióne et lacrimárum fonte, quanta reveréntia et tremóre, quanta córporis castitáte et ánimae puritáte istud divínum et caeléste sacrifícium est celebrándum, Dómine, ubi caro tua in veritáte súmitur, ubi sanguis tuus in veritáte bíbitur, ubi ima summis conjungúntur, ubi adest sanctórum praeséntia Angelórum, ubi tu es sacérdos et sacrifícium mirabíliter et ineffabíliter constitútus.
Feria Tertia
QUIS digne hoc sacrifícium celebráre potest, nisi tu, omnípotens Deus, offeréntem féceris, dignum ? Scio, Dómine, et vere scio, et idípsum bonitáti tuae confíteor quod non sum dignus accédere ad tantum mystérium propter nímia peccáta et infinítas negligéntias meas. Sed scio, et veráciter credo, ex toto corde meo credo, ore confíteor, quia tu potes me fácere dignum, qui solus potes fácere mundum de immúndo concéptum sémine, et de peccatóribus justos facis et sanctos. Per hanc omnipoténtiam tuam, te rogo, concéde mihi peccatóri hoc caeléste sacrifícium celebráre cum timóre et tremóre, cum cordis puritáte et lacrimárum fonte, cum laetítia spiritáli et caelésti gáudio. Séntiat mens mea dulcédinem beatíssimae praeséntiae tuae, et excúbias sanctórum Angelórum tuórum in circúitu meo.
Feria Quarta
EGO enim, Dómine, memor venerándae passiónis tuae, accédo ad altáre tuum, licet peccátor, ut ófferam tibi sacrifícium, quod tu instituísti et offérri praecepísti in commemoratióne tua pro salúte nostra. Súscipe ego illud, quaeso, summe Deus, pro Ecclésia tua sancta, pro pópulo tuo quem acquisísti sánguine tuo. Et quóniam me peccatórem inter te et eúmdem pópulum tuum, médium esse voluísti, licet in me boni óperis testimónium non agnóscas, offícium saltem dispensatiónis créditae non recúses ; nec, per me indígnum, eórum salútis péreat prétium, pro quibus víctima factus salutáris dignátus es esse redémptio. Prófero ergo, Dómine, si dignéris propítius intuéri, tribulatiónes plébium, perícula populórum, captivórum gémitus, misérias orphanórum, necessitátes peregrinórum, inópiam debílium, desperatiónes languéntium, deféctus senum, suspíria júvenum, vota vírginum, laménta viduárum.
Feria Quinta
TU enim miseréris ómnium, Dómine, et nihil odísti eórum quae fecísti. Memoráre quae sit nostra substántia, quia tu Pater noster es, quia tu Deus noster es, ne irascáris satis, neque multitúdinem víscerum tuórum super nos contíneas. Non enim in justificatiónibus nostris prostérnimus preces ante fáciem tuam, sed in miseratiónibus tuis multis. Aufer a nobis, Dómine, iniquitátes nostras et ignem Sancti Spíritus in nobis cleménter accénde. Aufer cor lapídeum de carne nostra et da nobis cor cárneum, quod te tímeat, te amet, te díligat, te delectétur, te sequátur, te perfruátur. Orámus, Dómine, cleméntiam tuam, ut seréno famíliam tuam, sacri tui nóminis offícia praestolántem, aspícere dignéris vultu ; et, ut nullíus sit írritum votum, nullíus vácua supplicátio, tu nobis preces súggere, quas ipse audíre propítius et exaudíre delectéris.
Feria Sexta
ROGAMUS te étiam, Pater sancte, et pro spirítibus fidélium defunctórum, ut sit illis salus, sánitas, gáudium et refrigérium hoc magnum pietátis sacraméntum. Deus meus, sit illis hódie magnum et plenum convívium de te pane vivo, qui de caelo descendísti et das vitam mundo, de tua carne sancta et benedícta, Agni vidélicet immaculáti, qui tollit peccáta mundi, quae de sancto et glorióso beátae Vírginis Maríae útero est assúmpta et de Spíritu Sancto concépta ; de illo, inquam, pietátis fonte, qui per lánceam mílitis ex tuo sanctíssimo látere emanávit: ut exínde satiáti, refrigeráti, refécti et consoláti, exsúltent in laude et glória tua. Peto cleméntiam tuam, ut descéndat super panem et cálicem plenitúdo tuae benedictiónis, et sanctificátio tuae divinitátis. Descéndat étiam, Dómine, illa Sancti Spíritus tui invisíbilis incomprehensibilísque majéstas, sicut quondam in patrum hóstias descendébat ; qui et oblatiónes nostras corpus et sánguinem tuum effíciat, et me indígnum sacerdótem tuum dóceat tantum tractáre mystérium cum cordis puritáte et lacrimárum fonte, cum reveréntia et tremóre, ita ut plácide et benígne suscípias sacrifícium de mánibus meis, ad salútem ómnium tam vivórum quam et defunctórum.
Sabbato
ROGO te, Dómine, per ipsum sacrosánctum mystérium córporis et sánguinis tui, quo quotídie in Ecclésia tua páscimur et potámur, ablúimur et sanctificámur, atque uníus summae divinitátis partícipes effícimur. Da mihi virtútes tuas sanctas, quibus replétus bona consciéntia ad altáre tuum accédam, ita ut haec caeléstia sacraménta efficiántur mihi salus et vita. Tu enim dixísti ore tuo sancto et benedícto: Panis quem ego dabo, caro mea est pro mundi vita. Qui mandúcat me vivit propter me. Ipse manet in me et ego in eo. Ego sum panis vivus, qui de caelo descéndi. Si quis manducáverit ex hoc pane, vivet in aetérnum. Panis dulcíssime, sana palátum cordis mei, ut séntiam suavitátem amóris tui. Sana eum ab omni languóre, ut nullam praeter te séntiam dulcédinem, nullum praeter te quaeram amórem, nullam praeter te amem pulchritúdinem. Panis candidíssime, habens omne delectaméntum et omnem sapórem, qui nos semper réficis et in te numquam déficis, cómedat te cor meum, et dulcédine sapóris tui repleántur víscera ánimae meae. Mandúcat te Angelus pleno ore: mandúcet te peregrínus homo pro módulo suo, ne defícere possit in via, tali recreátus viático. Panis sancte, panis vive, panis pulcher, panis munde, qui descendísti de caelo et das vitam mundo, veni in cor meum, et munda me ab omni inquinaménto carnis et spíritus. Intra in ánimam meam. Sana et sanctífica me intérius et extérius. Esto tutámen et contínua salus ánimae et córporis mei. Repélle a me insidiántes mihi hostes. Recédant procul a poténtia praeséntiae tuae, ut, foris et intus munítus per te recto trámite ad regnum tuum pervéniam, ubi non in mystériis, sicut in hoc témpore ágitur, sed fácie ad fáciem te vidébimus, cum tradíderis regnum Deo et Patri, et Deus eris ómnia in ómnibus. Tunc enim me de te satiábis satietáte mirífica, ita ut neque esúriam, neque sítiam in aetérnum. Amen.
